Uzun süredir birşeyler yazmadım zira yazmak içimden gelmedi. Bir arkadaşımın sosyal medya hesabına yorum yapmışım:”Post Truth çağına zoraki göçettirilen sizler yakında unutulacak olan lisanı kimse anlamadığı için ağlayın. Gezdiğiniz sokakların ismi ve silueti sizi yanıltmasın , brawe new word tüm ihtişamıyla kentlerinizin üzerinde yükseliyor.”
Hayatlarımız starlink ve neurolink arasında şekillenirken dünya zamanı,ülke zamanı ve bireysel zamanlarımız birbirinden öylesine farklı ki… Aynı anda farklı zaman ve anlam dilimlerinde yaşayan insanlarla ortak bir lisanı konuşmadığım , konuşamadığım vaki iken beyhude iletişim çabası niye? Sırf yaşadığını kendine ispat için birbaşkasının onayına ihtiyaç duyma acınası fakat insani bir duygu. Sahi insani olan ne ki? İnsan yeniden kodlanırken insani olmak ne kadar naif bir davranış şekli. Hayır ağlamıyorum gözüme sigara dumanı kaçtı naifliği…
